Inmiddels ben ik bijna twee jaar onderweg met ‘Mijn boek over autisme’. Soms vragen mensen aan me hoever ik ben. Dan antwoord ik dat ik in mijn hoofd heel ver ben. Denkwerk om de richting te bepalen is niet concreet te maken in een aantal pagina's maar wel een belangrijk onderdeel van het proces.

Door te ervaren weet ik dat het goed is om het proces zoveel mogelijk te volgen in plaats van het helemaal te willen sturen. 'Note to myself' die de laatste tijd vaak voorbijkwam: deadlines zijn nuttig, maar dit boek schrijf ik maar één keer en ik wil het goed doen. Natuurlijk streef ik ook naar een einddatum maar die is (uiteindelijk) ruim gepland. Dat geeft rust. Mocht je zelf ooit een boek gaan schrijven...neem er de tijd voor en zet jezelf niet onnodig onder druk. 

Persoonlijke verhalen

Het proces heeft me mooie en waardevolle inzichten opgeleverd, ook voor de ondersteuning van mijn zijn zoon. Deze ervaringen deel ik uiteraard in het boek. Door gesprekken met (ervarings)deskundigen besloot ik verder om persoonlijke verhalen (waaronder die van mij en mijn gezin) een centrale rol te geven. De hoofdstukken met achtergrondinformatie schrijf ik eromheen. Mijn doel is en blijft het creëren van meer herkenning en begrip.

Herkenning

Het proces volgen is voor mij ook: in gesprek gaan met mensen die op mijn pad komen. Voor mij staat inmiddels vast dat ik die mogelijheden niet voor niets krijg. Interviewen vind ik een van de leukste dingen om te doen. Ik ben dankbaar voor het vertrouwen dat mensen hebben om hun verhaal te vertellen. Sommige mensen ontmoet ik in persoon of via mijn beeldscherm, anderen ken ik alleen ‘van stem’. Er is over en weer herkenning en mensen vinden het om verschillende redenen fijn om hun ervaringen te delen.

Verdieping

De impact van autisme is voor iedereen anders, maar verschillende thema’s komen als een rode draad terug. Ze helpen me om verder vorm te geven aan de inhoud van mijn boek. Een aantal onderwerpen vind ik persoonlijk extra interessant. Het is leuk om deze uit te diepen en mensen erover te bevragen.

Hulp

Eerlijk is eerlijk, een boek schrijven over een onderwerp dat je persoonlijk raakt is ook een vorm van verwerking. Tegelijkertijd vind ik dat dit niet de overhand mag krijgen; ik schrijf het boek vanuit mezelf maar niet voor mezelf. Heel fijn dat een collega-tekstschrijver met een frisse en kritische blik met me meekijkt.

De werktitel is ‘Mijn boek over autisme’ maar ik zou het niet kunnen maken zonder alle mensen die een bijdrage leveren, in welke vorm dan ook.

Help je mee?

Vind je het leuk om zelf ook een bijdrage te leveren? Dit kan op verschillende manieren. Klik hier voor meer informatie.